Czas na najnowszą generację, której dotyczył ten test. Warto jednak wspomnieć, że jest to już 3 wersja trzeciej generacji. Model ten pojawił się w roku 2012 w wersji sedan i kombi. W roku 2015 nastąpił pierwszy lifting, który polegał na przemodelowaniu zderzaka i dodaniu większej liczby chromów. Wnętrze też uległo odświeżeniu. W najnowszym modelu, który wszedł do sprzedaży w 2018, lifting ten poszedł trochę dalej, ale największe zmiany pojawiły się dodatkowo we wnętrzu.

Porównajcie te trzy wersje sami:

Zauważyliście jak bardzo niekorzystnie (ponad sekunda!) wpływa na przyspieszenie automat w wersji 2.0 165 KM? Taką wersję dostałem do testów – było czuć pewne braki.

Silniki wysokoprężne są dostępne (tak naprawdę jest to jeden silnik o pojemności 2.2 w dwóch wariantach mocy – 150KM i 184KM), ale jako zagorzały przeciwnik tego rodzaju paliwa, nie będę się w tym temacie rozpisywał.

Duży minus, o którym należy wspomnieć w tym miejscu to dostępność napędu 4×4, który można zestawić tylko z mocniejszą wersją diesla. Nie rozumiem tej polityki…

Mazda6 2018 – Wersje wyposażeniowe

Możemy wybierać pośród 4 wersji wyposażenia:

• SkyMOTION
• SkyENERGY
• SkyPASSION
• SkyDREAM

Bogaty pakiet znajdziemy już w wersji SkyENERGY, jednak ja polecam wersję SkyPASSION ponieważ dostajemy wówczas dodatkowo:

• lepsze audio (Bose z 11 głośnikami),
• przednie matrycowe reflektory diodowe (LED) z systemem oświetlenia adaptacyjnego (ALH),
• Alarm przeciwwłamaniowy, co może okazać się istotne słysząc o stosunkowo częstych kradzieżach tego modelu,
• Cyfrowy zestaw wskaźników (7″ wyświetlacz TFT), zamiast w pełni klasycznych zegarów,
• skórzaną tapicerkę,
• elektrycznie sterowane fotele,
• 19-calowe felgi.

Wersja SkyDREAM oferuje luksusy, jak na przykład: bezramkowe lusterko wsteczne, tapicerka skórzana Nappa czy Ambientowe oświetlenie wnętrza (LED).

Moim zdaniem, najlepszym wyborem będzie 2.5 SKYACTIV-G 194 KM 6AT SkyPASSION w cenie 150 900 zł. Warto dodać, że wersja sedan i kombi są w tej samej cenie. Drogo? W sumie to nie, patrząc na bogate wyposażenie, wygląd i jakość wykonania. Brakuje tylko możliwości wyposażenia auta w mocniejszy silnik. Dla porównania, mało ciekawa Skoda Superb w topowej wersji Laurin & Klement z silnikiem o mocy 280KM kosztuje w okolicach 180 000 zł.

Zastrzeżenie: testowany egzemplarz był wyposażony w śnieżnobiałą tapicerkę skórzaną. Efekt? – mimo znikomego przebiegu podłokietnik w boczku drzwi kierowcy już był zabarwiony na niebiesko. Czarna skóra będzie tutaj bez porównania łatwiejsza w utrzymaniu. I ładniejsza, ale o tym nie dyskutujemy. Ja po prostu preferuję i czarny lakier i czarne wnętrza.

Ilość miejsca w środku zadowala, zarówno na przednich fotelach jak i tylnej kanapie, a bagażnik bez problemu pochłonął wózek z gondolą, walizkę oraz kilka dodatkowych bagaży. Jak na nadwozie typu sedan dostęp do bagażnika jest dobry.

Systemy wspomagające

Mazda6 to samochód nowoczesny więc nie mogło zabraknąć wszelkiej maści elektronicznych pomocników, asystentów czy innych bajerów.

Najpierw wspomnę o systemie, który najmniej przypadł mi do gustu. Chodzi o system utrzymującym samochód w pasie ruchu. Jego działanie polega na tym, że kiedy dojeżdżamy do linii, asystent wywołuje nienaturalne siły na kierownicy, tak jakby pociągając ją w przeciwnym kierunku. Powoduje to, że auto delikatnie odbija się od linii, by wrócić na swój pas.

W teorii wszystko super, ale system według mnie mnie ma sens jedynie na autostradzie, gdzie nie ma zbyt wielu manewrów (przy włączeniu kierunkowskazu oczywiście nic nie szarpie kierownicą). Na zwykłej drodze czy w mieście mamy ciągłe nieprzyjemne wrażenie, że coś nam ciągnie za koło kierownicy. Nie oszukujmy się, każdy z nas zetnie sobie tu i ówdzie, szczególnie w mieście.

Był jeszcze asystent przypominający o zmęczeniu. Funkcjonalność dla mnie kompletnie nie zrozumiała, bo dawał o sobie znać donośnym dźwiękiem już po nieco ponad godzinie jazdy. Kto byłby zmęczony jadąc godzinę? Rozumiem po 2-3 godzinach, ale po godzinie?! Raz, podczas wyprzedzania, donośnie zapiszczał, co trochę mnie zdezorientowało.

Fajną sprawą było ciągłe wyświetlanie ograniczenia prędkości i zaznaczanie go na skali prędkościomierza – działało to wyjątkowo trafnie. Pytanie, czy naprawdę chcemy, żeby samochód nas wiecznie kontrolował i mówił nam, że przekraczamy prędkość. Bezpieczeństwo jednak to priorytet, nie czepiam się więc. Dobra funkcjonalność!

Dynamika jazdy, prowadzenie

Nie będę tutaj owijał w bawełnę – wersja 2.0 165KM trochę rozczarowuje pod względem dynamiki. Nierzadko wciśnięcie pedału przyspieszenia wiązało się w większej części z generowaniem hałasu, a w mniejszej, z rzeczywistym przyspieszeniem. Dopiero w trybie Sport skrzynia rzeczywiście przeciągała obroty i szybciej redukowała przełożenia. Rozumiem, że nie jest to samochód sportowy, ale często miałem wrażenie, że mój 14-letni już SAAB, który fabrycznie miał 150KM (teraz z biegiem lat już pewnie mniej), z pięciobiegową skrzynią automatyczną (starszej generacji), przyspiesza sprawniej. I to przy masie ok. 100 kg większej niż Mazda! Jak już się naprawdę mocno depnęło pedał gazu, to auto się zebrało, ale były momenty rozczarowania przy wyprzedzaniu na autostradzie.

Wcześniej miałem okazję krótkiej jazdy testowej wersją 2.5 194KM i ok, było lepiej, ale też pozostawało pewne wrażenie nienasycenia. Może winowajcą jest automat? Wersja bliższa 300KM naprawdę uatrakcyjniłaby ten model.

Samo prowadzenie jest dość pewne, nierówności pokonywane są z mięsistym resorowaniem. Przyznam, że większość czasu spędziłem Mazdą na autostradach, ale kilkadziesiąt kilometrów po normalnych drogach pozwoliły mi sprawdzić, jak nowa Mazda6 zachowuje się w zakrętach i na nierównościach. Prowadzenie samo w sobie jest przyjemne, ale co jakiś czas pojawia się problem z mocą. Naprawdę mam obawy, jak musi się jeździć wersją 145-konną. Oczywiście wszystko zależy od tego, czego oczekujemy od samochodu, prawdopodobnie większości kierowców taka moc wystarczy.

Warto też wspomnieć o bardzo dużej sile wspomagania podczas manewrowania. Naprawdę byłem pełen podziwu, jak łatwo się parkuje tym samochodem, a i promień skrętu, jak na samochód przednionapędowy, robił wrażenie. Momentami czułem się jak podczas lawirowania Mercedesem na parkingu.

Przepraszam, za brudnego Merca – jakoś tak wyszło. Już jest czysty!

Ekonomia

Samochód odebrałem z pełnym bakiem i jakież było moje zdziwienie, jak po przejechaniu z Warszawy do Skierniewic – odległość blisko 100 km, wskazówka zbliżyła się do ¾ baku. Mówię sobie: “coś jest nie tak!”. Komputer pokazywał średnie spalanie na poziomie 11-12 litrów na początku (spalanie miejskie), później w trasie do Wrocławia spalanie spadło do 8-9 litrów na setkę przy prędkości przelotowej 130-140 km/h. Okazało się, że zbiornik paliwa nie jest zbyt duży – w folderze widnieje informacja o 62 litrach dla silników benzynowych. Odbija się to na zasięgu, który według komputera pokładowego wynosi maksymalnie nieco ponad 700 km.

Znów pozwolę sobie na porównanie z moim SAABem z 2005 roku. Wartości spalania są bardzo zbliżone. Ciekawe…

Komfort podróżowania

Czas na największy minus Mazdy6 – poziom hałasu w kabinie podczas jazdy powyżej 120 km/h. Czytałem wiele komentarzy użytkowników przedliftowych szóstek 3 generacji, w których narzekali na wyciszenie. Przyznam, nie testowałem. Producent zarzeka się, że poprawiono wygłuszenie i jest we wnętrzu ciszej. Tak jak mówię, porównania nie mam, ale jak na tą klasę stwierdzam, że samochodu nie jest cichy. Nie mówię tu o dźwięku silnika, który jest mało słyszalny przy jeździe ze stałymi obrotami silnika, ale o dźwięku opływającego powietrza, który jest dość nieprzyjemny.

Dodam jeszcze tutaj problem z widocznością, szczególnie przez tylną szybę. Linia bagażnika poprowadzona jest dosyć wysoko. Do tego ktoś wpadł na pomysł wstawienia niemałej obudowy trzeciego światła stopu w dolnej części szyby. Efekt jest taki, że patrząc do tyłu w większości przypadków nie widziałem reflektorów samochodu jadącego za mną.

Mazda6 – ocena końcowa

Tak, jak wspomniałem na początku artykułu, Mazda6 w najnowszej wersji wywołała u mnie mieszane uczucia. Z jednej strony samochód ma wszystko, czego możemy sobie życzyć – bardzo dobre wyposażenie, świetny wygląd, wykonanie na wysokim poziomie. Pojawia się tutaj jednak problem większości nowych samochodów. Brakuje im tego “czegoś”.

Do oceny tego samochodu powinienem podejść wcielając się w dwa różne typy kierowców:

2. Tych, którzy tak jak ja, są pasjonatami motoryzacji, którzy czerpią przyjemność z każdego przejechanego kilometra, chcą czuć samochód i prowadzić go – w tym przypadku Mazdy nie polecam. Nową 6 się operuje, nie prowadzi. Ciężko mi to wytłumaczyć, ale mam nadzieję, że miłośnicy motoryzacji sprzed lat (nie aż tak bardzo wielu lat) zrozumieją, o co mi chodzi.

Uwzględniając rzeczywiste wady i zalety samochodu oraz będąc obiektywnym, jak tylko potrafię, wystawiam nowej Maździe6 solidną 4 (w skali 1-5).

Ocena

4/5